Da li je ovo izdaja ili ne ? Procijenite sami.
Beograd — Sporazumi koje je od 2012. godine do danas potpisivao predsjednik Srbije Aleksandar Vučić i njegova vlast predstavljaju niz dokaza da je Srbija faktički priznala nezavisnost Kosova, iako se to zvanično nikada ne izgovara.
Od Briselskog sporazuma 1 i 2, preko Vašingtonskog sporazuma, pa sve do Ohridskog dogovora, vlast u Beogradu je pristala na korake koji su postepeno prenosili ključne državne nadležnosti na tzv. Kosovo.
U praksi to znači: uspostavljanje granice i carina, predaja sudstva, policije, katastra, gašenje srpskih tablica i platnog prometa, ukidanje dinara, kao i predaja elektroenergetskog sistema i jezera Gazivode. Sever Kosova uklopljen je u pravni i administrativni sistem Prištine.
Dalje, tzv. Kosovo je dobilo pozivni broj, postalo član Međunarodnog olimpijskog komiteta, ali i sportskih saveza poput FIFA, UEFA, FIBA, EHF i CEV. Na pragu je i članstva u Savetu Evrope.
Srbija se, kroz potpisane obaveze, obavezala da neće sprečavati Prištinu u međunarodnim integracijama, da će poštovati njen teritorijalni integritet i suverenitet, kao i da će otvoriti sopstvenu kancelariju — svojevrsnu ambasadu — na Kosovu.
Da je riječ o faktičkom priznanju potvrđuje i činjenica da je Savet ministara EU izmijenio pregovaračko poglavlje 35, čime je Ohridski sporazum postao sastavni dio uslova za ulazak Srbije u Evropsku uniju. To znači da je priznanje tzv. Kosova sada formalizovano kroz pregovarački okvir.